Strona główna
Apel
1% podatku
Zespół Retta
Rehabilitacja,Terapia
Dokumentacja
O Nikoli
Galeria
Na co zbieramy fundusze
Podziękowania
Baner
Ważne linki
Kontakt

Licznik odwiedzin:
Darmowy licznik odwiedzin
licznik odwiedzin












Rehabilitacja,terapia

Nikola jest systematycznie rehabilitowana i zachęcana do pracy poprzez terapie zajeciową.Metody które stosowane są u córeczki aby usprawniac jej rozwój psychiczny jak i ruchowy opisane są poniżej:

Zródło: SInet

INTEGRACJA SENSORYCZNA

, czyli przetwarzanie bodźców sensorycznych to skomplikowany proces, podczas którego układ nerwowy człowieka odbiera informacje z receptorów wszystkich zmysłów (dotyk; układ przedsionkowy odbierający ruch; czucie ciała, czyli propriocepcja, węch, smak, wzrok i słuch), następnie organizuje je i interpretuje tak, aby mogły być wykorzystane w celowym i efektywnym działaniu. Wszyscy jesteśmy świadomi występowania i działania zmysłu smaku, węchu, wzroku oraz słuchu. Ale większość z nas nie zdaje sobie sprawy, że nasz układ nerwowy odbiera i rejestruje informacje płynące z dotyku, ruchu, siły grawitacji oraz pozycji ciała. Tak jak oczy rejestrują informacje wzrokowe i przekazują je do mózgu w celu ich zinterpretowania, tak wszystkie pozostałe zmysły posiadają receptory odbierające bodźce i przekazujące je do mózgu. Komórki znajdujące się w skórze przekazują informacje dotyczące lekkiego dotyku, bólu, temperatury oraz nacisku. Struktury w uchu wewnętrznym rejestrują ruch oraz zmiany pozycji głowy. Odpowiednie struktury mięśni, stawów oraz więzadeł warunkują świadomość pozycji ciała. Te trzy podstawowe zmysły leżą u podstaw rozwoju psychoruchowego dziecka.

DOTYK

Jest jednym z najwcześniej rozwijających się zmysłów. Dotyk pierwotny (protopatyczny) odpowiada za świadomość dotknięcia i chroni nas przed niebezpiecznym bodźcem dotykowym. Dominuje w okresie niemowlęcym. Dotyk różnicujący (epikrytyczny) odbiera precyzyjne informacje dotykowe np. różnicę w fakturze, kształcie. Rozwija się stopniowo i w okresie kilku lat jego znaczenie znacznie wzrasta. Obydwa rodzaje doznań dotykowych muszą się znajdować w swoistej równowadze zależnej od wieku dziecka i poziomu jego funkcjonowania. Poza funkcją ochronną, zmysł dotyku dostarcza nam informacji niezbędnych do nabycia różnorodnych umiejętności:
  • percepcja dotykowa
  • schemat ciała
  • planowanie ruchu
  • percepcja wzrokowa
  • umiejętności szkolne
  • stabilność emocjonalna
  • funkcjonowanie społeczne

    UKŁAD PRZEDSIONKOWY

    Narząd przedsionkowy znajduje się w uchu wewnętrznym i dostarcza nam informacji na temat siły grawitacji oraz ruchu. Układ przedsionkowy jest dla naszego organizmu jak busola na statku. Pomaga nam w nawigacji naszego ciała w przestrzeni, informuje nas gdzie jest góra a gdzie dół. Poprzez zróżnicowany system połączeń nerwowych wpływa na:
  • Bezpieczeństwo grawitacyjne
  • Napięcie mięśniowe
  • Ruch i równowagę
  • Koordynację ruchową
  • Przetwarzanie wzrokowo-przestrzenne
  • Przetwarzanie słuchowo-językowe
  • Planowanie ruchu
  • Bezpieczeństwo emocjonalne
  • Funkcjonowanie społeczne

    PROPRIOCEPCJA

    Dostarcza nam informacji z mięśni, stawów, więzadeł o pozycji części ciała oraz ich ruchach (zwana również kinsestezją). Na przykład czytając teraz ten rozdział znajdujecie się Państwo w określonej pozycji. Skąd wiecie Państwo jaka ona jest nie patrząc na ułożenia ciała? To dzięki impulsom proprioceptywnym zdajemy sobie sprawę z pozycji naszego ciała bez konieczności patrzenia. Jest to niezbędne do płynnego i efektywnego wykonywania różnorodnych ruchów, z czego zdawać sobie możemy sprawę w ciemnościach. Zmysł propriocepcji jest ściśle związany ze zmysłem dotyku i układem przedsionkowym. Z tego powodu często mówi się o przetwarzaniu dotykowo-proprioceptywnym lub przedsionkowo-proprioceptywnym. Zmysł propriocepcji wpływa na:
  • Świadomość ciała
  • Postawę
  • Kontrolę i płynność ruchów
  • Stopniowanie ruchu
  • Planowanie ruchu
  • Bezpieczeństwo emocjonalne
  • Funkcjonowanie społeczne

    U większości osób proces integracji sensorycznej przebiega automatycznie umożliwiając odpowiednie reakcje do wymogów otoczenia i warunkuje prawidłowy rozwój sensomotoryczny. U osób, które mają Zaburzenia Przetwarzania Sensorycznego proces ten przebiega inaczej. Zaburzenia Integracji Sensorycznej zaburzają sposób, w jaki mózg tych osób interpretuje odbierane informacje, jak również ich reakcje na nie; emocjonalne, ruchowe, koncentrację i inne.

    Źródło:logopedia.pl

    AAC szansą rozwoju mowy

    Marzena Dworznikowska, olifrenopedagog, logopeda Nieumiejętność komunikowania się z otoczeniem, to niewątpliwie ogromny problem. Nasze życie opiera się przecież na wyrażaniu opinii, reagowaniu na wypowiedzi innych i artykułowaniu własnych potrzeb. Co zrobić, gdy nasze dziecko chce się porozumiewać ze światem, a nie potrafi?

    AAC (Augmentative and Alternative Communication), czyli komunikacja wspomagająca i alternatywna. Potocznie jest rozumiana jedynie jako alternatywa porozumiewania werbalnego. Jest to powodem określonych kontrowersji wobec metod AAC, zarówno wśród opiekunów dzieci z istotnie opóźnionym rozwojem mowy, jak i wśród wielu logopedów. Obawiają się oni, że jeżeli dziecko „skosztuje” innej niż werbalna komunikacji, nie będzie miało dostatecznej motywacji do rozwoju kompetencji językowych. Czy jest tak zawsze i czy w ogóle tak musi być?

    Studium przypadku z AAC

    Moje pierwsze doświadczenia logopedyczne z AAC pozwalają mi odpowiedzieć na powyższe pytanie. Wykorzystanie w terapii logopedycznej systemów AAC nie ogranicza rozwoju mowy przy jej istotnym opóźnieniu, a wręcz może spowodować jej intensywny rozwój. Paweł, chłopiec z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną miał już 15 lat i mimo wieloletniej, systematycznej terapii logopedycznej mowa nie rozwinęła się do zadowalającego poziomu komunikatywnego. Dlatego, aby wzmocnić i uzupełnić niezrozumiałe wówczas komunikaty dźwiękowe Pawła lub, w wariancie pesymistycznym, zagwarantować zastępczy sposób porozumiewania się, gdy chłopiec mimo wszystko nie zacznie mówić, postanowiliśmy wykorzystać system BLISS (wówczas jedyny symboliczny system komunikacji AAC dostępny w Polsce).

    Co ułatwia korzystanie z AAC?

  • dobre rozumienie mowy;
  • dobra zdolność rozróżniania kształtów, wielkości i stosunków przestrzennych;
  • dobra pamięć mechaniczna;
  • ogromna motywacja do posiadania zrozumiałego przez innych sposobu wyrażania swoich pragnień, myśli i potrzeb.

    Wszystkie te elementy dawały dużą szansę powodzenia w przypadku Pawła. W czasie trzyletniej terapii chłopiec opanował 50 podstawowych symboli, które wykorzystywał do „wypowiadania się” w formie prostych zdań. Mógł zadawać pytania, prosić oraz wyrażać opinie. Nie był już uzależniony od tego, czy rozmówca domyśli się jego intencji, a komunikacja nie polega tylko na dawaniu odpowiedzi „tak” lub „nie”.

    Efekty terapii

    Po dwóch latach pracy z wyżej przedstawioną metodą, zauważyliśmy dużą poprawę w zakresie komunikacji werbalnej. Wraz z poszerzaniem się słownika symboli, poprawiła się artykulacja prostych wyrazów. Mowa chłopca stała się bardziej zrozumiała, co jeszcze wzmocniło motywację ucznia. Aktualnie Paweł wypowiada się werbalnie w sposób zazwyczaj zrozumiały i z wielką przyjemnością.

    Uwaga!
    Należy pamiętać, że w każdym przypadku zastosowania metody komunikacji alternatywnej nie rezygnujemy z zajęć logopedycznych. Powinny to być terapie równoległe, a najlepiej równoczesne - tak jak w przypadku Pawła. Taka sytuacja gwarantuje budowanie motywacji do komunikowania się w ogóle, a nie do jednego jej sposobu.

    System AAC poprawia jakość życia

    Dzisiaj dostępność i różnorodność metod AAC jest nieporównywalnie większa niż w opisanym wcześniej okresie. Osoby z zaburzeniami rozwojowymi mają możliwość wyboru znaków graficznych, np. BLISS, PIC (popularne piktogramy), PCS, znaków manualnych Makaton oraz kombinacji tych znaków zgodnie z indywidualnymi potrzebami. Na systemy komunikacji alternatywnej i wspomagającej powinniśmy spojrzeć z szerszej perspektywy. Służą one podnoszeniu jakości codziennego życia, zmniejszają poczucie niepełnosprawności i ostatecznie mają umożliwić tym osobom kontrolowanie swojego życia.

    Metoda NDT bobath

    Najbardziej charakterystyczne dla tej metody jest stosowanie dużej liczby odruchów, specyficznej formy ułatwiania ruchów oraz prawidłowego następstwa rozwojowego prowadzonych ćwiczeń. Usprawnianie ma na celu rozwijać odruchy na danym etapie fizjiologiczne, a hamować odruchy patologicznie przetrwałe. Technika ułatwiania wykonywanych ruchów rękami terapeuty pozwala na jednoczesne torowanie pożądanych i hamowanie niepożądanych elementów ruchowych. Ruchy w ten sposób torowane są zbliżone do normalnych ruchów wykonywanych spontanicznie przez zdrowo rozwijające się dziecko, będące w analogicznym wieku rozwojowym. Hamowanie patologicznych odruchów i prawidłowy rozkład napięcia mięśniowego osiąga się przez odpowiednie ułożenie dziecka w przestrzeni i odpowiednie ułożenie punktów kluczowych, czyli głowy, szyi, obręczy barkowej i biodrowej. Ułatwianie oparte jest na poruszaniu okolicami ciała dziecka, co wywołuje ruchy kończyn i umożliwia przejście dziecka z jednej pozycji do drugiej. Wpływa to na wykształcenie się prawidłowych odruchów postawy i uczy dziecko samodzielnego ich osiągania, kontrolowania i wykorzystywania. Wspomaganie w jednej ze stref pozostawia swobodę ruchów czynnych w obrębie stref pozostałych. Ruchy więc nigdy nie są całkiem bierne. Zmieniając strefy sterowania uzyskuje się czynne ruchy w coraz innych częściach ciała, zależnie od potrzeby. Ćwiczeniom powinno towarzyszyć słowne określanie wykonywanych czynności, będące poglądową nauką mowy. Usprawnianie powinien prowadzić terapeuta razem z rodzicami dziecka już przed 6 miesiącem jego życia. Metoda zawiera także dodatkowe techniki służące regulacji wahającego się napięcia mięśniowego : 1. Nacisk i ciąg, obciążenie i opór stosowane na podobnych zasadach jak w PNF. U spastyków pozwala to utrzymać i odzyskać równowagę, u atetotyków i ataktyków ułatwić statykę i kontrolować powolne ruchy. 2. Zatrzymywanie ruchu w wybranej jego fazie oraz utrzymanie osiągniętej pozycji. Pozwala to osiągnąć umiejętność dostosowania pracy mięśni przy zmianach postawy i kontroli przebiegu ruchu. 3. Poklepywanie określonej części ciała, co może działać hamująco lub stymulująco. 4. Rozluźnienie przygotowuje spastyczne dziecko do ćwiczeń i może służyć jako przerywnik między ćwiczeniami. Rozluźnia się przez głaskanie, potrząsanie kończynami oraz wahadłowe ruchy tułowia i kończyn

    Sala doświadczenia świata


    Sala Doświadczania Świata jest stworzona dla niepełnosprawnych i najciężej upośledzonych. Poprzez nią mogą oni w spokoju szukać i doświadczać samych siebie jak i otaczający ich świat. Aby było to możliwe niezbędne jest otoczenie, w którym - w przeciwieństwie do codziennych warunków - zmysły nie są kompleksowo angażowane, lecz można się koncentrować na wybranych bodźcach (np. tylko dotykanie). Możemy obrazowo powiedzieć, że zmysły mają być używane nie tylko w swej szerokości, ale i głębokości. Istotna jest również redukcja bodźców zbędnych, zakłócających to postrzeganie. Oferta wrażeń ma stworzyć przyjemne dla upośledzonego środowisko, w którym zbiera on doświadczenia odmienne od przeżywanych na co dzień. Niepełnosprawny posiada w Sali Doświadczania Świata wolność wyboru tych bodźców, które dla niego samego są najprzyjemniejsze, na które chce się koncentrować i którymi chce się zajmować. Motywacją nie są działania opiekunów, lecz elementy tworzące Salę Doświadczania Świata. Materiał i otoczenie zachęcają, zapewniają wolność doznań, spokój i bezpieczeństwo, animują. Przeżycie bezpośredniego otoczenia, proste poddawanie się działaniu bodźców, ich na sobie samym odczuwanie i używanie - są już celem samym w sobie. Bardzo ważnym skutkiem pobytu w Sali Doświadczania Świata jest redukcja stresów i napięć nerwowych. Publikacje fachowe podkreślają, a praktyka ukazuje czynniki stresu, wynikające ze specyfiki życia upośledzonego. Napięcia te przynoszą wiele negatywnych skutków zarówno samym podopiecznym, jak ich opiekunom. Sala Doświadczania Świata zapewnia odprężenie, wypoczynek i aktywną likwidację stresu. Cały czas mówimy o osobach upośledzonych i niepełnosprawnych. Jest to najtrudniejsza grupa podopiecznych. Sala Doświadczania Świata stwarza także doskonałe warunki do pracy z dziećmi, niewidomymi, osobami w podeszłym wieku, pacjentami psychiatrycznymi. Oczywiście każda grupa użytkowników wymaga właściwych sobie punktów odniesienia.

    Próba definicji: Sala Doświadczania Świata - jest to pomieszczenie, w którym świadomie proponowane są bodźce o pierwszorzędnym znaczeniu, w przyjemnej atmosferze. Jest to podstawowe aktywizowanie osób, zwłaszcza upośledzonych umysłowo, przede wszystkim w zakresie doświadczeń zmysłami z pomocą światła, odgłosów, zapachów, elementów do dotykania, itp. Sala Doświadczania Świata stwarza możliwości autentycznego przeżywania świata i otoczenia tym, którzy są "inni".

    Podstawowe przesłanki:
    • odpowiednia atmosfera
    • własna decyzja
    • indywidualne tempo
    • wystarczająca ilość czasu
    • możliwość powtarzania
    • rozmaitość bodźców
    • odpowiednia opieka

    Hipoterapia

    Hipoterapia - zespół działań mających na celu przywracanie zdrowia i usprawnianie przy pomocy konia i jazdy konnej. Hipoterapię stosuje się u osób:
    • po przebytych chorobach zostawiających trwałe ślady w sprawności fizycznej i w życiu psychicznym
    • upośledzonych umysłowo, z deficytami rozwojowymi
    • z uszkodzeniami analizatorów (wzrok, słuch)
    • niedostosowanych społecznie


    Hipoterapia stanowi jedną z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a swoją specyfikację zawdzięcza koniowi biorącemu udział w terapii. To właśnie obecność konia - "współterapeuty" - sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca zupełnie nowe i niespotykane w innych terapiach możliwości. Jest ona jednak ściśle powiązana z innymi metodami rehabilitacyjnymi i terapeutycznymi i w pełni korzysta z ich dorobku. Celem terapii z koniem i terapii jazdą konną jest przywrócenie tym osobom sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie. Hipoterapia stanowi jeden z elementów rehabilitacji leczniczej i jako taka jest prowadzona przez specjalistę, na zlecenie lekarza. Czasami do hipoterapii wlicza się terapię na ośle, zwaną onoterapią.

    Hydroterapia

    Hydroterapia, dział fizjoterapii, inaczej wodolecznictwo, akwaterapia (łac. aqua = woda) - metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych postaciach: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii. Akwaterapia wpływa korzystnie na układ krążenia, układ nerwowy oraz wiele innych narządów organizmu. Zabiegi lecznicze możemy podzielić na:

    1. Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia hydrostatycznego wody:
    • kąpiele całkowite
    • kąpiele częściowe
    • kąpiele kinezyterapeutyczne
    • kąpiele perełkowe
    • kąpiele tlenowe
    • kąpiele aromatyczne
    • masaż podwodny
    2. Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia strumienia wody:
    • polewanie
    • natryski stałe
    • natryski ruchome
    3. Zabiegi za pośrednictwem tkanin:
    • zmywanie
    • nacieranie
    • zawijanie
    • okłady
    • kompresy

    Metoda Knilla



    Programy aktywności - Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja opracowane przez Mariannę Knill i Christophera Knilla.

    Programy mogą być skutecznie stosowane w pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi o różnych poziomach rozwoju intelektualnego i z różnymi rodzajami niesprawności fizycznej.

    Proponowane programy stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa. Programy mogą być stosowane przez każdą osobę, która ma regularny kontakt z dzieckiem. Można je wykonywać codziennie i jeśli to możliwe o tej samej porze dnia. Podstawą jest to, że dziecku jest dane inne niż do tej pory zaplanowane i systematyczne, doświadczenie ruchów takich jak: naciskanie i kulanie przedmiotów, obracanie ich, pocieranie ich, przekładanie różnych rzeczy z ręki do ręki itp. Dziecko musi być świadome wykorzystywania swoich rąk, nóg, ust, ramion, stóp i całego swojego ciała podczas używania ich w tak prostych czynnościach jak jedzenie i ubieranie oraz podczas zabawy i w komunikacji z innymi.

    Do programów dołączone są kasety ze specjalnie skomponowaną muzyką, która powinna towarzyszyć wszystkim aktywnościom.

    Dziecku pomaga to, że terapeuta używa głosu, śpiewa lub mówi wyraźnie i melodyjnie, akompaniuje każdej aktywności. Każdy ruch dziecka jest wspierany przez specjalny akompaniament muzyczny, będący sygnałem konkretnej aktywności. Dzięki słuchaniu specjalnego tonu na początku i na końcu każdego programu dziecko stopniowo uczy się rozpoznawać sytuację a to przygotowuje do łączenia jej z określoną aktywnością.

    Aquavibron

    Aparat AQUAVIBRON to idealne urządzenie do masażu leczniczego. Dzięki jego stosowaniu można pozbyć się wielu drobnych, lecz uciążliwych dolegliwości oraz złagodzić ich objawy i poprawić komfort życia. AQUAVIBRON nie jest zwykłym aparatem do masażu. Jego konstrukcja, powstała we współpracy inżynierów i lekarzy, umożliwia wytwarzanie impulsów szczególnie dostosowanych do organizmu ludzkiego. Tajemnica sposobu generowania takich impulsów jest chroniona patentami międzynarodowymi. AQUAVIBRON to zdrowie, dobre samopoczucie i odprężenie po codziennym stresie, to zdrowa psychika i ciało. Zdziwicie się Państwo, jak szybko odczujecie zbawienne działanie masażu AQUAVIBRONEM. Aparat jest od lat stosowany w polskich i zagranicznych szpitalach i sanatoriach, posiada atest Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej.

    Aparat może być obsługiwany przez osoby nieprzeszkolone - na sobie samym, lub na drugiej osobie. Aparat jest 100%-owo bezpieczny w użyciu - jedynym źródłem napędu jest woda wodociągowa pod normalnym ciśnieniem. Aparat można stosować "na sucho" lub w kąpieli - bez konieczności podejmowania jakichkolwiek środków bezpieczeństwa. Obsługa aparatu jest bardzo prosta - mimo to do aparatu dołączana jest szczegółowa instrukcja. Oprócz masażu rehabilitacyjnego i regeneracyjnego osobna instrukcja zawiera wskazówki użycia aparatu do akupresury. W prowadzonych przez dziesiątki lat w wielu klinikach i instytutach badaniach naukowych stwierdzono pozytywne efekty masażu AQUAVIBRONEM przy następujących schorzeniach i dolegliwościach:
    • paradentoza,
    • stany pourazowe organów ruchu,
    • przewlekłe choroby gośćcowe, reumatyzm, podagra, artretyzm,
    • różne choroby układu nerwowego,
    • zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, ze zmianami zwyrodniającymi stawów kręgosłupa z gośćcem tkanek miękkich w okolicy lędźwiowo-krzyżowej - dyskopatia,
    • bóle mięśniowe i zaniki mięśni wszelkiego rodzaju, odleżyny u chorych długo lezących w łóżku,
    • prostata, moczenie nocne, uporczywe zaparcia,
    • stres, stany depresyjne,
    • katary nosa (przytłumienie słuchu i świst w uszach) przykurczę mięśni łydek, bóle podudzi, bóle lędźwi,
    • objawy mrowienia i drętwienia kończyn, sinica lub blednica, znikające po kilku zabiegach,
    • odmrożenia kończyn,
    • objawy niesprawności u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, przy zespole Downa,
    • zaburzenia nerwicowe skóry i tkanki podskórnej w postaci znieczulicy lub przeczulicy skóry na kończynach dolnych lub górnych,
    • zaburzenia krążenia obwodowego (choroba Burgera i Reynauda),
    • bóle międzyżebrowe, korzonkowe - lumbago,
    • przykurczę mięśniowe,
    • miażdżyca naczyń obwodowych, zrosty jamy brzusznej,
    • astma oskrzelowa, nieżyty oskrzeli, stany osłabienia,
    • artretyzm, osłabienie pola widzenia,
    • pielęgnacja stóp przy zniekształceniach (haluksy),
    • rehabilitacja stwardnienia rozsianego ustępuje drżenie rąk l nóg, poprawia się samopoczucie chorego, zwiększa ruchomość stawów,
    • bóle zatok czołowych,
    • zapobieganie wypadaniu włosów (masaż skóry głowy za uszami),
    • choroba Parkinsona,
    • po odjęciu piersi - rehabilitacja po operacji raka sutka,
    • aparat nieodzowny dla osób niepełnosprawnych.